Moeilijke eters vind je niet bij ons. Wel ongeduldige; want honger hebben ze altijd, die jongens van mij. Ze trekken de lepel uit je hand (die van 1), krijgen een driftbui (die van 3) of ze nemen veel te grote happen (die van 46). En dat laat zo zijn sporen na.
Ikzelf maak er in de haast sowieso een zootje van: pure onhandigheid van mijn kant. Maar ach ik heb een excuus, toch? Rennen, vliegen en draven - van het werk, via de crèche - naar huis, jongens uitladen… Ik ben al blij als mijn hoofd er nog op zit. In ieder geval: een ontplofte bom laat minder rommel achter!
Wie het eerst thuis komt, begint met koken, dus met enige mazzel is manlief voor mij gearriveerd, staan er pannen op ’t vuur en schalen in de oven. Zo niet, dan maar tv aan – om ’t gepeupel in toom te houden - en zelf in de weer. Een opmerkzame gast treft dan fijngetrapt aardappelkruim in het hoogpolig tapijt of signaalrode klodders bolognesesaus op de groene stoelen. Pasta kan zomaar onder het tafelblad plakken en paarse spetters bietennat sieren nog immer de eens in ‘pluisje’ gestuukte muur. En de keuken? Die completeert het palet met morsige toefen in alle kleuren van het avondmenu.
Rommelig. Dat zijn we nu eenmaal bij ons. We kliederen wat aan. Vanavond met snelle ballen op z’n Turks, met komkommer en in een tomatensaus. U snapt: da’s vragen om ellende! Mijn variant op dit frisse recept voor vier is gelukkig niet alleen snel bereid, maar ook snel verorberd. Heb ik na het eten tenminste nog tijd over om te natafelen (lees: poetsen, boenen, vegen, bikken, schrobben, dweilen, of delegeren, mijn favoriet).
Kneed het gehakt met ei, paneermeel, mosterd, zout, peter en paprika en draai balletjes ter grootte van walnoten. Bak de balletjes in acht minuten rondom bruin in de olie en leg ze op een bord. Voeg uisnippers, komkommerblokjes en hamreepjes aan het bakvet toe en na vijf minuten de gehaktballetjes plus de tomaten, oregano, zout, peper en worcestershiressauce. Bind het gerecht na tien minuten stoven met een papje van de wijn en het maïzena en eet de ballen met rijst en een groene salade.
Ingrediënten
400 gr gehakt
1 ei
3 el paneermeel
tl mosterd
zout
peper
1 tl paprikapoeder
3 el olie
Gesnipperde ui
Komkommer in blokjes, zaadjes verwijderd
500 gr tomaten uit blik
Pakje hamreepjes
1 theelepel oregano
1 tl worcestershiresauce
1 el maïzena
1/2 dl droge witte wijn
dinsdag 22 november 2011
dinsdag 8 november 2011
Bekentenissen…
Mijn moeder kon hem niet luchten of zien. Ze vond hem oubollig en pompeus. En zonder bijbedoelingen vertrouwde ze me ooit toe gewoon niet van zijn kleurtje te houden. Zodoende heb ik hem het grootste deel van mijn leven niet gekend, ik wist simpelweg niet van zijn bestaan. ‘En geef nou zelf toe, Tien: Hij is toch volkomen onaantrekkelijk?’ meende ze oprecht, toen ik haar vroeg naar het hoe en waarom. ‘Met zijn opzichtige uiterlijk, zijn bolle wangen en dat harde pantser …Ik snap werkelijk niet wat je in hem ziet!’ Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan, en omdat ik altijd al te boek stond als een avonturier en perse alles zelf moest ervaren, kon ik op een dag de verleiding niet weerstaan. Sindsdien ben ik verkocht.
Ik ben niet zijn enige bewonderaar. Tallozen gingen mij voor en zullen mij volgen. De laatste tijd lijken de liefhebbers overal om me heen op te duiken. Ze gebruiken namen als acorn, hubbard, buttercup en zelfs turkse muts. Sommigen nemen hem puur ter decoratie. Ze zetten hem bij donkere dagen met een paar soortgenoten - liefst verschillend van formaat en divers van tint - als portiers bij de deur. Zijn er kinderen in het spel? Dan worden ze zelfs getrimd; ze laten hun tanden zien en vlammen dansen in hun ogen.
Als echte fan etaleer ik hem niet. Ik geeft hem warmte, koestert zijn smaak, vul hem aan en pep hem op tot al zijn zachtheid vrijkomt en me troost geeft in koude dagen. Hij biedt mijn kinderen een zoete verantwoorde eerste smaakervaring. En zonder dat mijn lief hem kent bij naam, zorgt hij met de juiste twist voor een stevige oppepper op een doordeweekse dag, en voor een flinke portie romantiek in het weekend. En mijn moeder? Die moet schoorvoetend bekennen, dat ze zich flink op hem verkeken heeft. Maar vooralsnog vinden al hun ontmoetingen buitenshuis plaats.
Wie het nog meer doen met pompoen? Nigella Lawson, Sylvia Witteman, Ainsley Harriot, Karin Luiten en zelfs Onno Kleyn heb ik kunnen betrappen. Maar mijn favoriete gebruiker is de Amerikaan, die ik ontdekte bij de afgeschreven boeken in de bieb. Natuurlijk wil ik jou zijn toepassing niet onthouden, maar ik wil hem ook zeker niet te grabbel gooien. Dus je ontvangt het recept alleen op aanvraag. Wees er snel bij… anders zijn je vriend(inn)en je voor!
Ik ben niet zijn enige bewonderaar. Tallozen gingen mij voor en zullen mij volgen. De laatste tijd lijken de liefhebbers overal om me heen op te duiken. Ze gebruiken namen als acorn, hubbard, buttercup en zelfs turkse muts. Sommigen nemen hem puur ter decoratie. Ze zetten hem bij donkere dagen met een paar soortgenoten - liefst verschillend van formaat en divers van tint - als portiers bij de deur. Zijn er kinderen in het spel? Dan worden ze zelfs getrimd; ze laten hun tanden zien en vlammen dansen in hun ogen.
Als echte fan etaleer ik hem niet. Ik geeft hem warmte, koestert zijn smaak, vul hem aan en pep hem op tot al zijn zachtheid vrijkomt en me troost geeft in koude dagen. Hij biedt mijn kinderen een zoete verantwoorde eerste smaakervaring. En zonder dat mijn lief hem kent bij naam, zorgt hij met de juiste twist voor een stevige oppepper op een doordeweekse dag, en voor een flinke portie romantiek in het weekend. En mijn moeder? Die moet schoorvoetend bekennen, dat ze zich flink op hem verkeken heeft. Maar vooralsnog vinden al hun ontmoetingen buitenshuis plaats.
Wie het nog meer doen met pompoen? Nigella Lawson, Sylvia Witteman, Ainsley Harriot, Karin Luiten en zelfs Onno Kleyn heb ik kunnen betrappen. Maar mijn favoriete gebruiker is de Amerikaan, die ik ontdekte bij de afgeschreven boeken in de bieb. Natuurlijk wil ik jou zijn toepassing niet onthouden, maar ik wil hem ook zeker niet te grabbel gooien. Dus je ontvangt het recept alleen op aanvraag. Wees er snel bij… anders zijn je vriend(inn)en je voor!
dinsdag 1 november 2011
Kerst en andere eetgelegenheden bij Boschbeek
Werken, moederen, huishouden, sport, hobby, sociaal leven en ook nog een vlekkeloos kerstdiner in elkaar klussen? Help! Gelukkig hebben ze bij Restaurant Boschbeek aan de Wustelaan in Santpoort-Zuid twee perfecte oplossingen voor mensen zoals ik. Leve de kerstlunch en het kerstafhaalmenu!
Drukdrukdruk, en dan is het zo ineens alweer bijna kerst. En dat feest moet, zeker met jonge kinderen, goed worden voorbereid. Maar tijd heb ik niet. Help! Deze kerst kan het gelukkig anders. Een van mijn favoriete restaurants ‘ Restaurant Boschbeek’ biedt deze kerst niet alleen een kerstdiner, maar ook een kerstlunch en een kerstafhaalmenu. Met het afhaalmenu haal ik het restaurant in huis: geen recepten doorspitten, geen gesjouw door volle supermarkten en winkels, gemakt met culinaire allure! Kies ik voor de lunch, dan kunnen de kleintjes ’s avonds mooi op tijd in bed liggen en hebben manlief en ik de rest van de avond romantisch voor onszelf.
Voorproeven
Vanzelfsprekend wil ik vooraf wel een indruk krijgen van wat ik kan verwachten. Dus neem ik mijn vader mee voor een proefdiner. En we proeven naar hartenlust: van knapperige warme broodjes, grove olijventapende en roomboter. Van een prima amuse van zalmtartaar met dille geserveerd in een Chinese soeplepel. En daarna van het Boschbeekmenu: een viergangenmenu met een bijpassend wijnarrangement.
Voor en tussen
Als vooraf eten we tonijn. De oosterse saus, met de smaak van drop en wasabi is op het bord getekend als een boter-kaas-en-eierenspel op een maagdelijk wit blad. De vier plakjes tonijn liggen perfect in positie - buitenrand gegaard en gepaneerd met gebrande sesamzaadjes, van binnen perfect rauw en omgeven door wat gemengde salade en frietjes van pastinaak. We drinken Mezzacorona: elegant en fris met een lichte smaak van citrusvruchten. Het tussengerecht is lauw warme duif: een klein kunstwerkje met een toefje sla, en stukjes rode biet en king-boleet, voor sommigen beter bekend als duinvoetje. Erbij een mildfrisse Riesling uit de Moezel: Goldshild.
Hoofd
Het hoofdgerecht staat in mijn top tien. In een hartvormige presentatie vind ik een boterzachte reeboutbiefstuk op een bedje van romige aardappelpuree en vergezeld door een marmelade van kweepeer en door frisgroene peultjes en met een topping van gebakken schorsenerenslierten. Maar het hoogtepunt is voor mij het knapperige stukje bloedworst on the side. Deze worst kom je sowieso al niet vaak meer tegen en in deze setting is hij in perfecte harmonie met alle andere onderdelen van het hoofdgerecht. Zo ook de wijn: Chatus uit de Ardeche, een stevige donkerrode wijn die iets aan bosvruchten doet denken.
Toe en kaas
Bij het dessert splitsen onze keuzes zich: Tarte Tatin - warm en smeltend op de tong - voor vaders met een Semillion van Château du Levant, Sauternes, Semillion. Voor mij het kaasplankje van l’Amuse met vijgenbrood en appelstroop, waarbij de Gibion, L’Hermiage, Merlot- Ugni Blanc- Sémillon- Cognac, heerlijk vol, krachtig en zoet. En als we dan de avond met koffie en friandises besluiten, hoor ik heel, heel in de verte… jingle bells rock!
Restaurant Boschbeek
Wustelaan 75 - 2082 AB Santpoort-zuid
Tel. 023-5382233 (11.00 – 21.30 uur)
www.boschbeek.nl
Eten: *****
Service: ****
Ambiance: ****
Prijs:
• Maandmenu: € 32,50, bijpassent wijnarrangement: € 14,75
• Kerst lunch 25 en 26 december 2011: € 42.50, bijpassend wijnarrangement: € 21,50.
• Kerstmeeneemmenu: 3 gangenmenu à € 32,50. U kunt een bestelling plaatsen t/m 20 december via info@boschbeek.nl.
Drukdrukdruk, en dan is het zo ineens alweer bijna kerst. En dat feest moet, zeker met jonge kinderen, goed worden voorbereid. Maar tijd heb ik niet. Help! Deze kerst kan het gelukkig anders. Een van mijn favoriete restaurants ‘ Restaurant Boschbeek’ biedt deze kerst niet alleen een kerstdiner, maar ook een kerstlunch en een kerstafhaalmenu. Met het afhaalmenu haal ik het restaurant in huis: geen recepten doorspitten, geen gesjouw door volle supermarkten en winkels, gemakt met culinaire allure! Kies ik voor de lunch, dan kunnen de kleintjes ’s avonds mooi op tijd in bed liggen en hebben manlief en ik de rest van de avond romantisch voor onszelf.
Voorproeven
Vanzelfsprekend wil ik vooraf wel een indruk krijgen van wat ik kan verwachten. Dus neem ik mijn vader mee voor een proefdiner. En we proeven naar hartenlust: van knapperige warme broodjes, grove olijventapende en roomboter. Van een prima amuse van zalmtartaar met dille geserveerd in een Chinese soeplepel. En daarna van het Boschbeekmenu: een viergangenmenu met een bijpassend wijnarrangement.
Voor en tussen
Als vooraf eten we tonijn. De oosterse saus, met de smaak van drop en wasabi is op het bord getekend als een boter-kaas-en-eierenspel op een maagdelijk wit blad. De vier plakjes tonijn liggen perfect in positie - buitenrand gegaard en gepaneerd met gebrande sesamzaadjes, van binnen perfect rauw en omgeven door wat gemengde salade en frietjes van pastinaak. We drinken Mezzacorona: elegant en fris met een lichte smaak van citrusvruchten. Het tussengerecht is lauw warme duif: een klein kunstwerkje met een toefje sla, en stukjes rode biet en king-boleet, voor sommigen beter bekend als duinvoetje. Erbij een mildfrisse Riesling uit de Moezel: Goldshild.
Hoofd
Het hoofdgerecht staat in mijn top tien. In een hartvormige presentatie vind ik een boterzachte reeboutbiefstuk op een bedje van romige aardappelpuree en vergezeld door een marmelade van kweepeer en door frisgroene peultjes en met een topping van gebakken schorsenerenslierten. Maar het hoogtepunt is voor mij het knapperige stukje bloedworst on the side. Deze worst kom je sowieso al niet vaak meer tegen en in deze setting is hij in perfecte harmonie met alle andere onderdelen van het hoofdgerecht. Zo ook de wijn: Chatus uit de Ardeche, een stevige donkerrode wijn die iets aan bosvruchten doet denken.
Toe en kaas
Bij het dessert splitsen onze keuzes zich: Tarte Tatin - warm en smeltend op de tong - voor vaders met een Semillion van Château du Levant, Sauternes, Semillion. Voor mij het kaasplankje van l’Amuse met vijgenbrood en appelstroop, waarbij de Gibion, L’Hermiage, Merlot- Ugni Blanc- Sémillon- Cognac, heerlijk vol, krachtig en zoet. En als we dan de avond met koffie en friandises besluiten, hoor ik heel, heel in de verte… jingle bells rock!
Restaurant Boschbeek
Wustelaan 75 - 2082 AB Santpoort-zuid
Tel. 023-5382233 (11.00 – 21.30 uur)
www.boschbeek.nl
Eten: *****
Service: ****
Ambiance: ****
Prijs:
• Maandmenu: € 32,50, bijpassent wijnarrangement: € 14,75
• Kerst lunch 25 en 26 december 2011: € 42.50, bijpassend wijnarrangement: € 21,50.
• Kerstmeeneemmenu: 3 gangenmenu à € 32,50. U kunt een bestelling plaatsen t/m 20 december via info@boschbeek.nl.
woensdag 28 september 2011
Een restaurant met een verleden
In het centrum van Bakkum - op een steenworp afstand van bos, duin en strand - ligt hotel Borst. Al bijna 100 jaar geleden begon Willem Borst hier zijn café: met twee borrelglaasjes en een handvol bierglazen. Inmiddels is het familiebedrijf uitgegroeid tot een hotel-restaurant met 20 kamers, een café met Frans biljard, een restaurant, een feestzaal en een ruimte voor vergaderingen of kaartavonden.
Ik ben een avondje uit met mijn buurvrouw en hebben gereserveerd bij ‘la grande cuisine’, zoals het hotelrestaurant is gedoopt. We parkeren de auto recht voor de deur en worden welkom geheten door Fabian Borst, bijna 22 jaar en alweer de vierde generatie binnen het familiebedrijf. Fabian studeerde aan de Hotelschool in Den Haag, waar hij nog les kreeg van sterrenkok Pierre Wind.
Beroemde stoeltjes
Terwijl we binnenstappen in het sfeervol verlichte restaurant vallen de prachtig geschulpte art deco stoeltjes ons direct op. Als een bedrijf een eeuw oud is, kleeft bijna overal wel een verhaal aan. ‘Deze stoeltjes komen uit het theater van de eerste Holland-Amerika Lijn’, vertelt Fabian. ‘Ze deden er dienst van 1932 tot 1938 en verhuisden bij de renovatie van het schip naar hotel Krasnapolski in Amsterdam. In 1948 kwamen ze te koop op een openbare veiling. Mijn opa en mijn tante bezochten de veiling en zetten hun zinnen op de stoeltjes. Maar er was nog een geïnteresseerde, zodat er flink tegen elkaar werd opgeboden. Uiteindelijk maakten ze onderling een deal zodat ze ieder de helft van de partij meekregen. Oorspronkelijk waren ze bekleed met paardenhaar, maar toen de panty’s in de mode kwamen, moest die bekleding worden vervangen.’
Aan tafel
De stoeltjes zitten in ieder geval heerlijk. Helemaal met een kussentje in de rug. We nestelen ons in een zitje bij het raam en doen onze bestelling. Vooraf: carpaccio van de lende met Parmezaanse kaas en pesto genovese voor mijn tafeldame en voor mij een salade met kuikenborstfilet, cashewnootjes, spek en een kerriesausje. Daarna het hoofdgerecht: de Bakkumse en pikante variant van kip piri-piri voor mijzelf en lamsrugfilet voor mijn buurvrouw. Erbij krijgen we knapperig gebakken aardappelpartjes en een frisse salade. We smikkelen van de gerechten en proeven stiekem even een hapje van het gerecht van de ander. We bewonderen de wijnglazen in art deco stijl, terwijl we ze nog maar eens laten volschenken met een prima frisse Zuid-Afrikaanse rosé van Groot Geluk.
Het dessert laten we ook niet staan. We kiezen voor hazelnootpraline en nougat piramide, beiden met een garnituur van aardbei, slagroom, munt en een kletskop. En met een voldaan gevoel, worden we tot slot nog uitgebreid rondgeleid door het hotel en alle bijbehorende ruimtes. En ook hier geldt: elke zaal heeft zijn verhaal. Wil je ze horen? Dan ben je van harte welkom ze zelf te komen beluisteren.
Hotel Borst
Van Oldenbarneveldweg 25
1901 KA Castricum (Bakkum)
Tel (0251) 652 204
www.hotelborst.nl
Eten: ***
Service: ***
Ambiance: ***
Prijs
• Maandmenu (3-gangen) à € 24,50
• A la carte: voorgerecht ± € 9,-, hoofdgerecht: ± € 15,-, dessert: ± € 8,-
Bijzondere activiteiten:
• Kermis Bakkum: 7, 8, 9 oktober a.s.
• Jazz in Bakkum: iedere laatste zondag van de maand
• PopQuiz: iedere laatste woensdag van de maand
• De Derde Vrijdag: maandelijkse reünie met oude bekenden en de gezelligste vrijdag van de maand.
Ik ben een avondje uit met mijn buurvrouw en hebben gereserveerd bij ‘la grande cuisine’, zoals het hotelrestaurant is gedoopt. We parkeren de auto recht voor de deur en worden welkom geheten door Fabian Borst, bijna 22 jaar en alweer de vierde generatie binnen het familiebedrijf. Fabian studeerde aan de Hotelschool in Den Haag, waar hij nog les kreeg van sterrenkok Pierre Wind.
Beroemde stoeltjes
Terwijl we binnenstappen in het sfeervol verlichte restaurant vallen de prachtig geschulpte art deco stoeltjes ons direct op. Als een bedrijf een eeuw oud is, kleeft bijna overal wel een verhaal aan. ‘Deze stoeltjes komen uit het theater van de eerste Holland-Amerika Lijn’, vertelt Fabian. ‘Ze deden er dienst van 1932 tot 1938 en verhuisden bij de renovatie van het schip naar hotel Krasnapolski in Amsterdam. In 1948 kwamen ze te koop op een openbare veiling. Mijn opa en mijn tante bezochten de veiling en zetten hun zinnen op de stoeltjes. Maar er was nog een geïnteresseerde, zodat er flink tegen elkaar werd opgeboden. Uiteindelijk maakten ze onderling een deal zodat ze ieder de helft van de partij meekregen. Oorspronkelijk waren ze bekleed met paardenhaar, maar toen de panty’s in de mode kwamen, moest die bekleding worden vervangen.’
Aan tafel
De stoeltjes zitten in ieder geval heerlijk. Helemaal met een kussentje in de rug. We nestelen ons in een zitje bij het raam en doen onze bestelling. Vooraf: carpaccio van de lende met Parmezaanse kaas en pesto genovese voor mijn tafeldame en voor mij een salade met kuikenborstfilet, cashewnootjes, spek en een kerriesausje. Daarna het hoofdgerecht: de Bakkumse en pikante variant van kip piri-piri voor mijzelf en lamsrugfilet voor mijn buurvrouw. Erbij krijgen we knapperig gebakken aardappelpartjes en een frisse salade. We smikkelen van de gerechten en proeven stiekem even een hapje van het gerecht van de ander. We bewonderen de wijnglazen in art deco stijl, terwijl we ze nog maar eens laten volschenken met een prima frisse Zuid-Afrikaanse rosé van Groot Geluk.
Het dessert laten we ook niet staan. We kiezen voor hazelnootpraline en nougat piramide, beiden met een garnituur van aardbei, slagroom, munt en een kletskop. En met een voldaan gevoel, worden we tot slot nog uitgebreid rondgeleid door het hotel en alle bijbehorende ruimtes. En ook hier geldt: elke zaal heeft zijn verhaal. Wil je ze horen? Dan ben je van harte welkom ze zelf te komen beluisteren.
Hotel Borst
Van Oldenbarneveldweg 25
1901 KA Castricum (Bakkum)
Tel (0251) 652 204
www.hotelborst.nl
Eten: ***
Service: ***
Ambiance: ***
Prijs
• Maandmenu (3-gangen) à € 24,50
• A la carte: voorgerecht ± € 9,-, hoofdgerecht: ± € 15,-, dessert: ± € 8,-
Bijzondere activiteiten:
• Kermis Bakkum: 7, 8, 9 oktober a.s.
• Jazz in Bakkum: iedere laatste zondag van de maand
• PopQuiz: iedere laatste woensdag van de maand
• De Derde Vrijdag: maandelijkse reünie met oude bekenden en de gezelligste vrijdag van de maand.
vrijdag 19 augustus 2011
Over hoe een romantisch diner voor twee op straat belandde
Op vakantie in het mooie Drenthe ontdekten we vlakbij ons vakantiehuisje een schattig restaurantje midden op de sluis: Huis aan de Dieversluis. We planden een romantisch avondje voor twee in, vroegen opa en oma om een avondje op te passen en togen om een uur of zeven opgedoft en vol verwachting naar de sluis. Oma riep ons nog na... 'Misschien eten wij wel lekkerder dan jullie!'
Dat er al direct bij binnenkomst een aantal dingen niet helemaal vlekkeloos verliepen, deden we eerst nog af als een zekere charme. De norsige ontvangst door de gastvrouw benoemde we als authentiek Drenths. Dat we op moesten schieten omdat de kok al om 20.00 uur naar huis zou gaan, leek ons een lokale gewoonte. En dat het ons opviel dat de ober vetvlekken op zijn shirt had en geen schoon exemplaar voorhanden, vonden we in eerste instantie randstedelijke pietluttigheid van onzelf.
Maar toen ons al tijdens het aperitief werd gevraagd of we de wijn voor het hoofdgerecht wilden proeven. Toen de wijn na het aperitief nogmaals werd aangeboden, maar in het verkeerde glas werd geschonken. En toen bij constatering alsnog in het juiste glas werd geschonken maar de eerder ingeschonken wijn uit de fles van 30 euro werd weggegooid. Toen de tafel naast ons rode wijn kreeg in plaats van wit (of andersom). En de vis op de goede kant werd geserveerd en met de huid naar boven? Tsja... toen bekroop ons toch een vaag gevoel van onrust.
Ik had natuurlijk nooit het hoofdgerecht moeten opeten. Maar ja... ik vond het al behoorlijk assertief dat ik iets over de smaak (beetje zout en een beetje vettig... alhoewel dat een understatement was) had gezegd tegen de stijve ober. En bovendien wilde ik het romantische dinertje niet verpesten door mijn eten te laten staan: drie slibtongen, druipend van het vet, geserveerd in vette roerbakgroenten en veel te zout. Het voorgerecht en dessert leken in orde, maar de combinatie van alles viel natuurlijk helemaal verkeerd. En terwijl manlief stond af te rekenen gooide ik op de parkeerplaats het volledige diner eruit.
Na opmerking over smaak van de vis tijdens het hoofdgerecht, hadden we weliswaar koffie aangeboden gekregen. Maar nadat ik had overgegeven viel er nergens meer over te praten. De eigenaar wilde eerst niet eens komen om mijn verhaal aan te horen, en vervolgens kon er geen excuus, geen medeleven, dus laat staan enige compensatie vanaf. Wat ik wel kon krijgen, was een reeks van verwijten. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om de in roomboter en olijfolie gebakken vis te becritiseren. En dat de eigenaar er niets aan kon doen dat mijn maag zijn eten niet verdroeg... Ik heb werkelijk nog nooit zo'n slechte service meegemaakt!!!
Het enige positieve aan het restaurant was de idillysche locatie aan het water en het ietwat kneuterige decor. Oma had gelijk gekregen. Zij hadden lekkerder gegeten dan wij. En bovendien... een stuk goedkoper van €130,-
Dat er al direct bij binnenkomst een aantal dingen niet helemaal vlekkeloos verliepen, deden we eerst nog af als een zekere charme. De norsige ontvangst door de gastvrouw benoemde we als authentiek Drenths. Dat we op moesten schieten omdat de kok al om 20.00 uur naar huis zou gaan, leek ons een lokale gewoonte. En dat het ons opviel dat de ober vetvlekken op zijn shirt had en geen schoon exemplaar voorhanden, vonden we in eerste instantie randstedelijke pietluttigheid van onzelf.
Maar toen ons al tijdens het aperitief werd gevraagd of we de wijn voor het hoofdgerecht wilden proeven. Toen de wijn na het aperitief nogmaals werd aangeboden, maar in het verkeerde glas werd geschonken. En toen bij constatering alsnog in het juiste glas werd geschonken maar de eerder ingeschonken wijn uit de fles van 30 euro werd weggegooid. Toen de tafel naast ons rode wijn kreeg in plaats van wit (of andersom). En de vis op de goede kant werd geserveerd en met de huid naar boven? Tsja... toen bekroop ons toch een vaag gevoel van onrust.
Ik had natuurlijk nooit het hoofdgerecht moeten opeten. Maar ja... ik vond het al behoorlijk assertief dat ik iets over de smaak (beetje zout en een beetje vettig... alhoewel dat een understatement was) had gezegd tegen de stijve ober. En bovendien wilde ik het romantische dinertje niet verpesten door mijn eten te laten staan: drie slibtongen, druipend van het vet, geserveerd in vette roerbakgroenten en veel te zout. Het voorgerecht en dessert leken in orde, maar de combinatie van alles viel natuurlijk helemaal verkeerd. En terwijl manlief stond af te rekenen gooide ik op de parkeerplaats het volledige diner eruit.
Na opmerking over smaak van de vis tijdens het hoofdgerecht, hadden we weliswaar koffie aangeboden gekregen. Maar nadat ik had overgegeven viel er nergens meer over te praten. De eigenaar wilde eerst niet eens komen om mijn verhaal aan te horen, en vervolgens kon er geen excuus, geen medeleven, dus laat staan enige compensatie vanaf. Wat ik wel kon krijgen, was een reeks van verwijten. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om de in roomboter en olijfolie gebakken vis te becritiseren. En dat de eigenaar er niets aan kon doen dat mijn maag zijn eten niet verdroeg... Ik heb werkelijk nog nooit zo'n slechte service meegemaakt!!!
Het enige positieve aan het restaurant was de idillysche locatie aan het water en het ietwat kneuterige decor. Oma had gelijk gekregen. Zij hadden lekkerder gegeten dan wij. En bovendien... een stuk goedkoper van €130,-
Abonneren op:
Posts (Atom)