Op vakantie in het mooie Drenthe ontdekten we vlakbij ons vakantiehuisje een schattig restaurantje midden op de sluis: Huis aan de Dieversluis. We planden een romantisch avondje voor twee in, vroegen opa en oma om een avondje op te passen en togen om een uur of zeven opgedoft en vol verwachting naar de sluis. Oma riep ons nog na... 'Misschien eten wij wel lekkerder dan jullie!'
Dat er al direct bij binnenkomst een aantal dingen niet helemaal vlekkeloos verliepen, deden we eerst nog af als een zekere charme. De norsige ontvangst door de gastvrouw benoemde we als authentiek Drenths. Dat we op moesten schieten omdat de kok al om 20.00 uur naar huis zou gaan, leek ons een lokale gewoonte. En dat het ons opviel dat de ober vetvlekken op zijn shirt had en geen schoon exemplaar voorhanden, vonden we in eerste instantie randstedelijke pietluttigheid van onzelf.
Maar toen ons al tijdens het aperitief werd gevraagd of we de wijn voor het hoofdgerecht wilden proeven. Toen de wijn na het aperitief nogmaals werd aangeboden, maar in het verkeerde glas werd geschonken. En toen bij constatering alsnog in het juiste glas werd geschonken maar de eerder ingeschonken wijn uit de fles van 30 euro werd weggegooid. Toen de tafel naast ons rode wijn kreeg in plaats van wit (of andersom). En de vis op de goede kant werd geserveerd en met de huid naar boven? Tsja... toen bekroop ons toch een vaag gevoel van onrust.
Ik had natuurlijk nooit het hoofdgerecht moeten opeten. Maar ja... ik vond het al behoorlijk assertief dat ik iets over de smaak (beetje zout en een beetje vettig... alhoewel dat een understatement was) had gezegd tegen de stijve ober. En bovendien wilde ik het romantische dinertje niet verpesten door mijn eten te laten staan: drie slibtongen, druipend van het vet, geserveerd in vette roerbakgroenten en veel te zout. Het voorgerecht en dessert leken in orde, maar de combinatie van alles viel natuurlijk helemaal verkeerd. En terwijl manlief stond af te rekenen gooide ik op de parkeerplaats het volledige diner eruit.
Na opmerking over smaak van de vis tijdens het hoofdgerecht, hadden we weliswaar koffie aangeboden gekregen. Maar nadat ik had overgegeven viel er nergens meer over te praten. De eigenaar wilde eerst niet eens komen om mijn verhaal aan te horen, en vervolgens kon er geen excuus, geen medeleven, dus laat staan enige compensatie vanaf. Wat ik wel kon krijgen, was een reeks van verwijten. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om de in roomboter en olijfolie gebakken vis te becritiseren. En dat de eigenaar er niets aan kon doen dat mijn maag zijn eten niet verdroeg... Ik heb werkelijk nog nooit zo'n slechte service meegemaakt!!!
Het enige positieve aan het restaurant was de idillysche locatie aan het water en het ietwat kneuterige decor. Oma had gelijk gekregen. Zij hadden lekkerder gegeten dan wij. En bovendien... een stuk goedkoper van €130,-
